"Normal" bir bilinç seviyesine –yani dışsal bir egzersiz ya da “gratuitous grace” (Thomas Aquinas’ın Summa Theologica’sından bir terim. Gerekli olmayan, ama özellikle entelektüeller için yararlı olabilen bir şey gibi açıklanabilir.) olmadan -sahip bir insan için dünyanın gerçekliğinden herhangi bir şey deneyimlemek imkansızdır. Dil öne çıkıp araya giriyor, açıklıyor ve tanımlıyor. Tasvir edilemezlik anları insan kültürünün dışında kalıyor (belki de insan deneyiminin tamamen dışında) çünkü dilin başarısız olduğu bu anlarda ne bir şey bilinebiliyor ne de bir şey söylenebiliyor. Yalnızca bu bile dilin emrimizde olduğunu düşünürken aslında tam tersinin doğru olduğunu göstermeye yetmeli. Biz dilin emrindeyiz ve bu tiranlıktan herhangi bir kaçış düşünmek bile mümkün değil.
