“Bacım, adını bağışlar mısın?”
“Ayser,” derken içinden mi geçirdi, dışarıya mı konuştu emin
olamıyor.
“Selma benimki de. Bir çay içip dertleşelim ister misin kadın kadına?”
Ayser, başını usulca sallıyor ve sanki bağırmamış da koşmuş gibi
ayaklarını sürüyerek Kantin Kafe’ye doğru ilerliyor.
Döne, Fatma, Ayser, Selma, Leyla, Elif, Nurgül, Melike, Zehra, Songül
ve daha nice kadının öyküsü… Kimisi sessiz kalıyor, ağzını açmıyor,
içine içine kanıyor. Kimisi öfkesini haykırıyor, sokağa çıkıyor,çığlık
çığlığa meramını anlatıyor, “deli kadın” damgasını yiyor. Kimisi
biliyor, dayanışırlarsa kâbuslardan uyan bileceklerini. Kimisi bilmiyor,
kendisine öğretilen, dayatılan rollerin ötesinde bir dünya tasavvuru
olduğunu…
Aslı Tohumcu kaynayan toplumun, erkeklik denilen illetin ortasında
kalmış kadınlara dikkat kesiliyor.
Bu kadınların hikâyelerine tanık olun istiyor…
