Sazım, sözümle en çok hislerimi şiirlerime anlattım. Ben köyünden, anne babasından, üşümüş elleri cebinde, yanakları soğuktan kızarmış, yüreğindeki sızıyı bir damla gözyaşında silmişim. Bir şafak vakti bu Ümit, hasret yollarına düşmüş küçük bir çocuk. Şimdilerde bir hasretlikten başka bir hasretliğe giden yolumda yazıyorum şiirlerimi. Gözleri ışıl ışıl çocuklarıma, sevdiklerime, her sabah doğan güneşe, denizin mavisine, köyümün yeşiline hasretimdir mısralarım...
