Dr. Samuel Hahnemann, 1779 yılında tıp fakültesinden mezun olduktan
sonra bir süre doktorluk yaptıysa da, dönemin şifa uygulamalarından
duyduğu rahatsızlık nedeniyle çok geçmeden mesleğini terk etti.
Meslektaşlarının tedavi yöntemlerini gelişigüzel, sorumsuz ve tehlikeli
buluyordu. Doktorluğu bıraktıktan sonra “Benzer benzeri iyileştirir”
ilkesi ışığında, sistematik ilaç deneylerine ve derinlemesine hasta
gözlemlerine başladı. Yıllarca kendisi, ailesi ve yakınları üzerinde
denediği çeşitli maddelerin tıbbi etkisini araştırdı ve klasik tıbbın
ötesinde insanlığa hizmet edecek yeni bir şifa yöntemi geliştirmek
düşüncesiyle çalışmalar yürüttü. Elde ettiği bulguları ilk defa 1810’da
Organon adlı temel eserinde toplayarak “homeopati” adını verdiği
özgün tedavi yöntemini insanlığın hizmetine sundu. Hızlı, yumuşak
ve kalıcı tedaviyi amaçlayan bu alternatif şifa yöntemi, kişiye özel
ve bütüncül yaklaşımıyla devrim niteliğindeydi ve kısa zaman içinde
yaygınlaşarak dünya çapında geniş kitlelere ulaştı.
Organon, bugün hem homeopati öğrencileri için vazgeçilmez ve temel
bir kaynak hem de yazıldığı dönemin yaygın tıbbi uygulamalarına
dair ayrıntılarıyla, tıp tarihine ve felsefesine ilgi duyan herkesin
faydalanabileceği tarihî bir belge.
