“Hayat bir oyunmuş, hep öyle diyorlar ya. Oyun içinde oyun oynamak...
yaptığımız bu. Herkes kendince, hayatta kalabilmek için gerekli silahları
bulmuş ya da onlara baştan verilmiş. Benim sadece kitaplarım var.
Annem, bu kitaplar mı kurtaracak seni, diyor. Kurtulmak isteyen kim anne!
Kocan olacak herif de, niye bu gâvurların kitaplarını okuyorsun diye laf
sokup duruyor zaten. Kitap okuyarak zengin olunmazmış.“
Yağmurlar gecikince bozkırın bebeleri sararıyor. Ankara’nın ayazında
bileklerdeki kesikler sızlıyor. Sagopa rap yapıyor, Hemingway kenardan ters
ters bakıyor… Sinemalarda kötu¨ karate filmleri, fırınlarda pide kuyrukları.
Mutfaklarda kavrulmuş soğan, bahçelerde mangal ve anason kokuları…
Boyacı Üsu¨yu¨n’u¨n karısı çatal kapının eşiğinde, Senia Teyze pencerede,
mahallenin gençleri yine bir iş peşinde…
Ethem Baran, Gu¨zelliğini Gördu¨kçe Ağlayasım Geliyor’da sevip de
kavuşamayanları, ağzı bozuk telaşlı anaları, çocuk kalmış babaları, hayallerini
çekiştirip durmaktan bıkmış evlatları anlatıyor.
