Sermaye artık varolus¸umuzun her alanına sızmıs¸ durumda. I·nsanlık sayısallas¸mıs¸ ve amansızca ele gec¸irme, kırma, yıkma, parc¸alama du¨rtu¨su¨nu¨n esiri bir du¨nyada sıkıs¸ıp kalmıs¸ halde. I·stisna halinin norm oldugˆu, olagˆanu¨stu¨ halin kalıcılas¸tıgˆı bu evrede iktidar sadece denetlemekle ilgilenmiyor; insanlıgˆı ve Yeryu¨zu¨’nu¨ tu¨mu¨yle maddeles¸tirme, yiyip bitirme, bastırma, sindirme ve o¨gˆu¨tme yolunda. Achille Mbembe, zencilik halinin evrenselles¸mesi olarak tanımladıgˆı bu su¨recin yıkım ve tu¨ketim gu¨cu¨nu¨, mimariden o¨du¨nc¸ aldıgˆı “bru¨talizm” kavramıyla yorumluyor. Bru¨talizm, du¨nyanın kamplara bo¨lu¨ndu¨gˆu¨, sınırların as¸ılması imka^nsız duvarlara c¸evrildigˆi, insanın yersiz yurtsuz kaldıgˆı, tu¨m canlılarla birlikte du¨nyanın da yagˆmaya teslim edildigˆi c¸agˆımızdan c¸ıkıs¸ yollarını sorgulayan, bir onarım siyaseti o¨neren, sarsıcı bir eles¸tiri sunuyor. Tu¨m canlılarla dayanıs¸ma ic¸inde, yıkılanı yeniden ins¸a etmenin mu¨mku¨n olup olmadıgˆı sorusunu canlı bic¸imde ortaya koyuyor. “Onarım, mu¨nhasır sahiplenme bic¸imlerinden vazgec¸meyi gerektirir; hesap edilemez ve temellu¨k edilemez s¸eyler oldugˆunun ve dolayısıyla kimsenin Yeryu¨zu¨’ne mu¨nhasıran sahip olamayacagˆının veya onu mu¨nhasıran is¸gal edemeyecegˆinin teslim edilmesine bagˆlıdır. Hu¨ku¨mran bir olay olan Yeryu¨zu¨, sadece kendi kendisine aittir ve barındırdıgˆı yas¸amsal tohum rezervini kimse kapatamaz, ne pes¸inen ne de ebediyen...”
