Bir Hikâyemiz Var Bizim
Eskiler eskiler! Onlar dünyanın
şimdiki düzenini nasıl bilsinler. İki
buçuk milyar insan zorunlu olarak
tebdil-i mekân ediyor. Ferahlık neresinde?
Herkes gittiği yeni toprakta
ayakta durmaya çalışıyor. Bin bir
aşağılamayla, hakaretle!
Bakarsın Bulutlar Gider
Birkaç hafta sonra kalkıp çıktım evden. Biz o
evde… Güzeldi… Sonra yürüdüm uzun uzun.
Göğe baktım. Bulutlar gidiyor. Salkım salkım
bulutlar. Sonra çevreme baktım
insanlar gidiyor. İnsanlar ve bulutlar hep giderler.
Unutmuşum bunu yaşarken. Çok sadeydi
her şey. Biliyordum. Ama yeniden farkına vardım.
Farkına varmak da mühim
bu dünyada.
O Kadar Uzun Sustum Ki
İnsan kendi varlığına neden aramadan edemez.
Oysa hayat bazen kaçırdığımız çıkışlar,
dönülmeyen sapaklar, yanlış girilmiş caddeler,
fazla kalınmış sokaklar,
yaprak kaplı kuru havuzlar.
