Wabi-sabi; kusurlu, kalıcı olmayan ve tamamlanmamış şeylerin güzelliğidir.
Gösterişsiz ve mütevazi olanın güzelliğidir.
Geleneklere uymayanın güzelliğidir.
“Wabi-Sabi’yi 1960’ların sonlarında, ruhsal arayışımın izlerini sürdüğüm gençlik yıllarımda duydum. O zamanlarda Japonya’nın geleneksel kültürü yaşamın en zor sorularına derin “cevaplar” sunuyordu. Bana göre ise wabi-sabi, yaşama sanatı için aklın ve uyumun ölçüsünü yeniden kuran doğa temelli estetik bir yaklaşım idi. Yaratıcı eylemlerin etrafını saran iç karartıcı materyalizme yakalanmadan nasıl güzel şeyler yaratacağım ile ilgili artistik ikilemimden wabi-sabi sayesinde kurtulmuştum.
