Bir kapı açılır karanlıktan; sonu karanlık mı, aydınlık mı bilinmez… Mecbur ediliriz kirli kahverengiye, o kirden arınmak bizim elimizde.
Araf, Enes, Alan, Roni, Sterâ ve diğerleri… Bir tarih yazıyor bu kitapta, bir tarih yazılıyor. Mevsimi kahverengiye çevirmek isteyenlere karşı direnmenin, vazgeçmemenin, dostluğun, aşkın, kültürün ve dilin tarihi. Tüm yaralar sarılacak elbet bir gün.
“Gözlerim elli kişiyi örten kahverengi battaniyelerde takılı kalıyor. Kirine, kokusuna rağmen sarınmaya mecbur edildiğimiz dikensi battaniyeler. Koyu ve katı bir zamanın hükmü altında sürdüğümüz sancılı hayat gibi. Kahverengi sancılar…”
