“Karşılaştığımız bu ‘politik’ İslâm belki ‘iktidara’ bile gelebilir. Ama
gerçek anlamda toplumsal yaşantıyı dönüştürme yetisine sahip
değildir. Bunun temel nedeni ise, İslâmi projelerin İslâm’dan ve tek
tanrıcı dinlerden bile önce toplumsal yaşama içkin olarak bulunan
bir ‘heteroloji’ bilgisine sahip olmamaları, hattâ ifade edildikleri
yerde onlara katlanamamalarıdır. ‘Bizim iktidarımızda her görüş
kendini ifade edebilecek’ düzleminde verilen bir söz, İslâm’ın ‘otok
ton’, dolaysız bir vaadi olmaktan çok, siyasal güç istemi içinde,
‘bükemediğin eli öp’ misali rıza göstermek zorunda kaldığı bir ‘görüş
bildirme’ sözüdür.”
Ulus Baker’in yüksek lisans çalışması olan bu küçük kitap,
onun sonraki metinlerinde izlediği teorik hatların ipuçlarını
içeriyor: Deleuze ve Guattari’nin rizomatik kavrayışı, Spinoza’nın
yorumsamacı teolojisi, Virilio’nun hız ve hareket kavramı,
kanaat toplumu vb… Çalışmanın doğrudan konusu ise İslâmcı
söylemdir. Ulus Baker, özellikle dinî söylemin modern kanaat diline
dönüşmesine ve kanaatlerle kimliklerin “kurulum” süreçlerine
bakıyor. İslâmcılığın kapitalizme ahlâkî muhalefet söylemi ile onunla
“iyi geçinme” performansı arasındaki uyuma eğiliyor. Bir yandan
da, İslamcılıkla ilgili kullanılagelen kavramların hepsine çelme
takıyor Ulus Baker, onu yorumlamaya dönük kavramsal çerçeveleri
sorguluyor.
Olanca canlılığıyla, “genç” bir Ulus Baker metni.
